Muhterem kişi ;

Bil ki, vâde tamam oldu ve vakit geldi!..

Bu yol öyle bir yoldur ki, bu yolda, ne mezheb ve ne de tarikat ayrılıkları bulunacaktır!.

Sarısı da, kırmızısı da, siyahı da, beyaz da birleşecektir. Kim, hangi renge, hangi ırka, hangi mezheb ve tarikata mensup olursa olsun; gayesi «ALLAH», yönelişi insanlık olduğu müddetçe bu yoldadır.

Bu yolda mevcûdat ve mahlûkat arasında tefrik yapmak yoktur. Mahlûkata zerre miktarınca da olsa zararın erişmesine vasıta olmak yoktur!.. Yolun yapılması icap eden tek şartı vardır:

-Yaradanın huzurunda, hep, daima, her şart ve durum ve halde, yaratılmış olanlara gerçeğe yönelişlerinde hizmet ve iyiliklerin onlara ulaşmasına vesile olmak.

Gurur, kibir, kendini üstün görme yanına yaklaşamaz bu yola ve yolcularına. Tembellik ulaşamaz. Çünkü onlar yaratılmışlara hizmeti vazife addetmiş, daima bunun için çalışmaktadırlar.

Başkalarını daima nefislerine tercih etmektedirler!. Bâtıldan uzaktırlar… Hurafeler ile de alâkaları yoktur.

Topyekûn insanlık âleminin huzur ve saadeti için çalışırlar… Zamanlarını boşa geçirenler değil, vakitlerini insanlık için değerlendirenlerdir onlar.

Onlardan daha zengin yaratık da yoktur; çünkü kanaat sahibidirler!..

Herkesi dinler, herkesi kendi varoluş gayeleri açısından haklı bulur; fakat gerçeğin seslenişinden gayrına kulak vermezler.

Bilirler ki, mevcûdat Yaradanın tecellilerinden ibarettir. Ve gene bilirler ki, tecelliler de her an değişmededir.

“O HER AN YENİ BİR ŞÂNDADIR.” (55-29)

Bilinmez ki bir sonraki tecellînin ne şekilde zuhur edeceği.
Ve dolayısı ile bilirler ki, gözün gördüğü ve görmekten aciz kaldığı her şeyin hayâtiyeti vardır. Canlıdırlar, yaşamaktadırlar. Taş, toprak bile!.

“HİÇBİR ŞEY HARİÇ OLMAMAK ÜZERE HER ŞEY O`NU HAMD iLE TESBİH EDER! FAKAT SİZ, ONLARIN TESBİHİNİ ANLIYAMAZSINIZ”! (17-44)

Fakat, bu gerçek, hakikâte vâkıf olanlardan, idrak ehlinden gayrı tarafından anlaşılamaz!..

Gerçekleri, ya onlardan bîhaber olanlar örter, farkında olmaksızın; yahut da, o gerçekleri anlayıp idrak edemeyenlerin, o gerçeklere dil uzatmasını istemeyenler.

Bu sebep iledir ki, birçok idrâk ehli, gerçeklerin gizli kalmasını, açıklanmamasını tercih etmişlerdir.

Ahmed Hulûsi
Tecelliyat – 1967