Sana İbret Gerek İse …

Vuslat eri olan kişi,
Gerek varlıktan el yuya.
Ey bu yola giden kişi,
Bir görelim durak nedir?

Vuslat eri oldun ise,
Göz hicabın bildin ise,
Dostu ayan gördün ise,
Bu varlığı bırak nedir?

İlim hot göz hicabıdır,
Dünya ahret hesabıdır.
Kitap hot aşk kitabıdır,
Bu okunan varak nedir?

Zinhar gözünü aça gör,
Nefis duzahın seçe gör.
Dost menziline geçe gör,
Ondan yeğrek durak nedir?

Eydirsin kim gözüm görür,
Bu dava manaya erür.
Gündüzün gün şule verir,
Gece yanan çırağ nedir?

Yunus, aşikare nihan,
Hak doludur iki cihan.
Gelsin beri dosta giden,
Hur ü kusur Burak nedir?

Sana ibretgerek ise,
Gel göresin bu sinleri.
Ger taş isen eriyesin,
Bakıp görücek bunları.

Şunlar ki çoktur malları,
Gör nice oldu halleri.
Sonucu bir gömlek giymiş,
Onun da yoktur yenleri.

Hani mülke benim diyen?
Köşk ü saray beğenmeyen.
Şimdi bir evde yatarlar,
Taşlar olmuş üstünleri

Bunlar eve girmeyeler,
Züht ü taat kılmayalar.
Bu beyliği bulmayalar,
Zira geçti devranları.

Hani o şirin sözlüler?
Hani o güneş yüzlüler?
Şöyle kayıp olmuş bunlar,
Hiç belirmez nişanları.

Bunlar bir vakt beğler idi,
Kapıcılar korlar idi.
Gel şimdi gör bilmeyesin,
Beğ hangidir, ya kulları?

Ne kapı vardır giresi,
Ne yemek vardır yiyesi.
Ne ışık vardır göresi,
Dün olmuştur gündüzleri.

Bir gün senin dahi Yunus,
Benim dediklerin kala.
Seni dahi böyle ede,
Nitekim etti bunları.

[peckplayer id=”3″ sound=”https://okyanusum.com/wp-content/uploads/2016/01/Vuslat-Eri-Olan-Ki-i-Yunus-Emre-iirleri-9.mp3″]