Okyanusum.com Din, Bilim, Sufizm
AylinER – 28 Haziran 2008
Yeni bir araştırmaya göre; genler, herhangi bir protein ya da işlem destekleyen biyolojik moleküller olmadan belirli bir mesafeden birbirlerindeki benzerlikleri fark edebilme becerisine sahip oldukları ortaya çıkmıştır. Bu buluş, türlerin evrimini içine alan anahtar süreçleri gerçekleştirmek için nasıl benzer genlerin birbirlerini bulup, bir araya geldiklerini açıklamaktadır.
Bu yeni çalışma, bir kalıp kimyasal baz içeren ikili helezon yapılı iki sarmallı DNA olan genler, benzer kimyasal baz kalıplarındaki diğer genleri tanıyabildilerini göstermektedir.
Bu durum, birbirini dışarda arama becerisi, “genetik rekombinasyon-birleştirim” adı altındaki işleme başlamak için genlerin birbirlerini nasıl tanımladığını ve sıraya koyduğunun anahtarı olabilir. Bu “genetik rekombinasyon-birleştirim” adlı işlem, yeni genotipler oluşması için bir çift oluşturan ya da birinin diğerini tamamladığı iki kromozom olan homolog kromozom segmentlerinin girişiyle genlerin dağılımında meydana gelen değişikliktir.
Genetik rekombinasyon sonucu anne ve babadan bulunandan farklı kalıtsal özellikler ortaya çıkar. Genetik rekombinasyon genellikle mayoz bölünme sırasında ortaya çıkmaktadır. Bir başka deyişle, iki ikili burgu DNA molekülü bir araya gelir, bir kısım bilgiyi kırarak açar ve bilgileri değiş tokuş eder ve tekrar kendilerini kapatır.
“Birleştirim”, evrim ve doğal seleksiyonda çok önemli anahtar role sahip bir işlemdir ve ayrıca hasara uğramış DNA’yı tamir eden önemli bir beceriye sahiptir. Bu zaman kadar, bilim insanları bu süreci başlatmak için uygun gen çiftlerin birbirlerini nasıl bulduklarını gerçek anlamda bilememekteydiler. Bu yeni çalışmanın yazarları, bu teoriyi denemek için bir seri deney gerçekleştirmişlerdir. Bu deneylerden ilki 2001 yılında ekibin iki elemanı tarafından geliştirilmiştir.
Bu deneyde, uzun parçalar halindeki benzer iki sarmallı DNA’nın birbirini taşıdıkları tamamlayıcı elektrik şarj kalıpları ile tanımladıklarını bulmuşlar ve bu durumun bu iki molekülün birbiri ile fiziksel temas ya da iletişimi kolaylaştırıcı olarak bulunan proteinler olmaksızın oluştuğunu doğrulamak istediler.
Daha önceki çalışmalar, proteinlerin 10 çift kimyasal baza sahip olan kısa DNA dizilimleri arasında oluşan tanımlama sürecinde dahil olduklarını öne sürmektedir. Bu yeni çalışma ise, yüzlerce kimyasal baz çiflerine sahip olan daha uzun DNA dizilimlerinin, herhangi bir protein katkısı olmadan birbirlerini tamamen tanıdıklarını göstermektedir. Bu teoriye göre, bu tanıma mekanizması, genler ne kadar uzun olursa o kadar güçlü olmaktadır.
Araştırmacılar, benzer kimyasal bazlara sahip DNA moleküllerinin, değişik dizimdekilere göre biraraya gelme ihitimallarinin yaklaşık olarak iki kat daha fazla olduğunu bulurlar. Bu araştırmayı yapanlardan Imperial College London’da çalışan Prof. Alexei Kornyshev, ekibini ulaştığı bu sonuç hakkındaki duygularını şu şekilde ifade etmekte:
“Herhangi bir dış yardım olmaksızın kalabalıkta birbirlerini arayan benzer DNA moleküllerini görmek oldukça heyecan verici!. Bu, benzer genler için karmaşık birleştirim işlemine herhangi bir protein ya da diğer biyolojik etkenler olmaksızın başlamasını sağlayabilecek itici bir güç olabilir!. Ekibimizin deney sonuçları bu beklentileri destekler niteliktedir.”
Genetik birleştirimin ilk tanıma safhasının mekanizmasını tam olarak anlamak, evrim, doğal seleksiyon ve DNA onarımı sürecindeki birleştirim hatalarını minimuma indirmeye ya da önlemeye ışık tutar niteliktedir.
Kaynak : http://www.sciencedaily.com/releases/2008/01/080124103151.htm
Çeviri: AylinER
Genlerin birbirlerini tanıması ve BİRleşmesi!.. Dışsal faktörlerle değil, moleküler maddelerle de değil, birbirlerinin yaydığı benzer elektrik, titreşim ile gerçekleşiyor! Alt(!) boyut diyebileceğimiz bir sinyalin birbirleri tarafından okunması!… Tabii benzer genlerin birbirlerini benzemeyelere göre daha fazla okumaları da var! Yani benzer genler benzer sinyaller yayıyor!… Tamamen telepatik!!!…
