Okyanusum.com Din, Bilim, Sufizm
Neil DeGrasse Tyson, FastCompany ile National Geographic’teki yeni TV programı Star Talk hakkında yaptığı yeni bir söyleşide, beynin sağ tarafını kullananlar ve beyinin sol tarafını kullananlar kavramından bahsetti.
Tyson, “Bana sol beyinli ya da sağ beyinli demeyin, bana insan deyin”, dedi. Aslında, insanların diğerlerini anlamaktaki aşırı basitleştirilmiş etiketleme alışkanlığına karşı ihtilafını seslendirdi.
Tyson, “Medeniyetin bazı bakış açılarından dolayı hayal kırıklığına uğradım. Bir tanesi, karakterin, düşüncenin ve ifadenin inceliğini atlamaktaki bitmek bilmeyen dürtümüz ve insanları sadece kategorize etmek… Eğer bir kişinin kim ve ne olduğunu anlamak isterseniz, onunla bir muhabbet edin”, dedi.
Tyson, “Ben ‘beyinliyim’. Sağ ya da sol beyinli değil. Benim bir beynim var” dedi.
Ve Tyson bu konu da haklı! Baskın bir beyin yarıküresine sahip olma fikri bilimsel olarak dahi doğru değil. Sol beyinliler mantıksal olarak matamatik ve dil konusunda iyiyken, sağ beyinliler yaratıcı ve sanatsaldır şeklindeki ikiye ayırım artık bir Buzzfeed bilgi yarışmasından daha fazla güvenilir değil.
Fakat bu fikir, onlarca yıl önce nörobilimci Michael Gazzaniga tarafından gösterilen, insandaki yarıküresel prosesin büyüleyici doğasından kaynaklanmakta. Yakın zamanda Los Angeles dergisinde, yeni yayımlanan, Tales From Both Sides of the Brain adlı kitabı münasebetiyle gerçekleştirilen bir söyleşide, Gazzaniga, ayrık beyin teorilerinin laboratuvardan günlük konuşmalarımıza kıvrılarak nasıl çıktığını açıklıyor.
1960’larda Gazzaniga doktora araştırması için nörobiyolog Roger Sperry ile çalıştı. Sperry, bağlayıcı korpus kallosum liflerini keserek maymunların beyinlerini iki yarıküreye ayırdığında tuhaf bir sonuç doğurduğunu buldu. Liflerin iki yarıküre arasında gerçekten iletişim kabloları olabileceği varsayımında, sağ taraf, sol tarafta neler olup bittiğini bilmiyor görünüyordu. Sonra Gazzaniga, nöbetlerin beyinde boydan boya yayılmasını engellemek için korpus kallosumu ameliyatla bölünmüş epilipsili insanlarda benzer fakat, sinsi bir etki buldu.
Gazzaniga’nın birlikte çalıştığı bir hasta, epilepsili İkinci Dünya Savaşı gazisi W.J.’ydi. Ameliyatla W.J.’nin sol yarıküresinin bağı, sağ taraftan koparılmıştı. Gazzaniga W.J.’nin sol yarıküresine bir kare gösterdiğinde (görüntüyü uygun gelen görsel alana sınırlandırdığında) W.J. bir kutu gördüğünü söyledi. Fakat görüntü sağ yarıküresine gösterildiğinde, işaret edebilmesine rağmen onu isimlendiremiyordu.
Gazzaniga, normal olarak her iki yarıküre bir görseli proses ediyor, fakat sadece sol yarıküre ne olduğunu açıkça söyleyebiliyor şeklinde teori kurdu. W.J.’nin vakasında, sağ taraf ile iletişim bulunmadığı için sol taraf ihtiyaç duyduğu hiçbir bilgiyi elde edemedi.
Gazzaniga’nın araştırmasının, iki yarıkürenin algısal görevleri yerine getirmek için birbiriyle iletişim kurmaya gerçekten ne kadar ihtiyaç duyduğunu göstermesine rağmen, fikir 1970’lerin başında “kafamızda çok farklı iki kişi ikamet ediyor” şeklinde yaygınlaştırıldı ve günümüzde kişilik testlerinde yaşamaya devam ediyor..
Çeviren : Gültekin METİN
https://www.braindecoder.com/neil-degrasse-tyson-elegantly-debunk-right-left-brain-myth-1120713524.html?utm_source=affiliate&utm_medium=fw_affiliate&utm_campaign=SciencePorn
